Ang huling yugto

Wooow!

6 months na pala akong nagtatrabaho sa office namen. Opisinang naging tampulan ng usapan at asaran at mga hinanakit sa buhay-opisina.

Haayyy...parang kelan lang aaa.

Ngayon, isang linggo na lang, lalayas na'ko don. Marami ring nangyari saken kahit na 6 months pa lang ako. Andon yong,

...magtatawanan lang kami sa labas ng mga ka-team ko (Emy & Nats) habang pinagkukuwentuhan ang mga anime at robots sa TV, at mga kuwentong baklaan at okrayan
...nalaman ko din sa kanya na ang taong nakahigh-waist na pantalon ay nagtatrabaho sa DPWH (department of public works and HIGHWAIST)
...na once in our lives, nagkakaroon tayo ng kakilalang dinosaur
...nadagdagan ang friends ko sa facebook kaya nadagdagan din ang mga invites ng kung anu-anong games
...nakipag-away sa boss dahil sa isang kamote
...napag-initan ng kliyente dahil sa pakikipag-away sa boss dahil sa isang kamote
...natanggalan ng facebook, ym, youtube at lahaaattt ng social networking via internet... Warning: MARTIAL LAW imposed inside the office

Haayy...sa wakas. It's over.

Masaya naman sana sa opisinang 'yon. Wala akong problema sa mga kasama ko puwera sa mangilan-ngilang higop. Kahit kami lang ng mga ka-team ko ang mag-usap buong araw, hinde ako mababagot kase masaya pa rin kahit paano. Hinde din gaanong mabigat ang work pero hinde ko na din 'yon sure kung sakali mang na-extend ako, baka sooner or later e ako din ang sumuko.
Naging civil ang pag-end ng contract ko, no hard feelings. It was a mutual decision between me and my employer. At para sa'ken, once I leave that office, I'm burying the hatchet there. Ayoko na dalhin pa 'yon, it won't do me any good.

Kung may dadalhin man ako, 'yon yung friendship na nakuha ko from the people I worked with. Ilan lang sila! Hahahahah! Ilan lang naman kase kami don...10???

Well...life goes on. People come and people go. But memories stay.

Tulad ng mga moments pag nagaasaran kami nila Emy and Nats at magtatawanan lang sa loob na parang wala kaming mga kasama. (Nakakaasar siguro 'yon kung ako 'yong outkast)

Pag inaasar namen si Yeng, na wala naman magawa kundi ngumite, tumawa, ngumite, tumawa!

Magyoyosi ako mag-isa sa labas tapos may lalapit para maki-light, tapos no'n friends na kayo at binobola ka na niya at sinesendan ng invites sa facebook. (Hahahaha! :P)

At madami pa.

Pag umaalis ako sa isang opisina, nakakalungkot. Pero nakakatuwa. Kase alam ko, kahit paano may naiiwan akong memories para sa kanila. At sa tingen ko, hinde nila ako makakalimutan.

Ako si VERY-OPINIONATED CHAI.

Signing off.