Katangahan strikes again!

Haggard ang buong araw ko ngayon...sobrang inet ng sikat ng araw, late pa ako dumating sa pre-prod meeting, sobrang saket ng likod ko at bumalik ang isang trabahong ayoko ng gawin. Haaayyy...ambigat na ng katawan ko, gustong gusto ko na umuwi. Pero hinde ko akalain me mas magpapahaggard pa pala saken bago matapos ang araw.

Ibang klase nga naman ang buhay noh! Kahapon lang parang wala ng bukas kung humalakhak ako sa saya, sobrang sayang saya ako sa galak! (exag na noh! pero kase talagang ang saya ko kahapon e!) Biglang ngayon, hinde ko akalain...luluwa ang mata ko sa sobrang lungkot. At lalong hinde ko akalaing...masasaktan pa rin pala'ko. Haaayyy..tanginang yan o!

BAKET BA KASEEEE!!!

Okei! Ganito kase yon. Nasa pila na'ko ng shuttle, sobrang haba ng pila at sobrang pawis na ang kili-kili ko. Hinde ko alam baket ko ba kase tinawagan ang kebigan ko nung college, na common friend namen ng, eheeemm...ex-bf ko. E kase naman itong taong to, nun isang linggo sabi niya tatawagan niya ko para uminom, tapos hinde na ko tinawagan ulet. Hinde ko naman akalain na ang pagiging talamak ko sa inuman e magiging dahilan para masira ng tuluyan ang araw ko! Ayun nga, I just asked her, "O ano na neh! Kala ko ba may session tayo!?" Sabi niya lang wala pa siyang time ngayon...so, ok!

Akala ko hanggang don lang usapan namen kase wala naman pala akong mapapalang inuman sa kanya...e ang kaso humabol pa ang hitad...

"Oi, Chai, kayo ba ulet ni "ex"?
"Baket? Hinde na!"
"Owss, di nga! E kc me kinuwento si "common friend" naten..."

Sabay biglang..."tooottt..tooot...tooott..."

Tangina! Wala na'kong load! Shet! Ano yoonnn??!! Hinde pwede 'to kelangan ko malaman, parang kinakabahan ako eeeee...Haaayy..text! text!

"Oi! Kaw tumawag saken, wala na'kong load! Bilis!!!!"

Tsk! Tagaalll!!!..........Ay! Ayan na!

"O ano ba yuuunnn?!?!" ganon talaga agad ang bungad ko sa kanya!

So after niya ko murahin kase wala na akong load kinuwento na niya, parang b-day daw noon ng dati nameng classmate na classmate din ni "ex"...nagg-get together daw sila. Hmmm...medyo naku-curious na'ko ha, at nanginginig na ang boses ko, ang heartbeat ko, parang mas mabilis pang makakarating sa mga shuttle sa terminal kung naging van lang 'to! I'm sure!

"Talaga? So anong meron doooooon?!?!!?!?", sabi ko.

"Meron daw tawag ng tawag ke "ex" nung night na yon, babae. Inaasar nga nila kase sabi ikaw naman ata yon, hinde pa naman ata kayo hiwalay talaga," sabi ni friend. Napataas ang kilay ko sabay hingang malalim, "Ahh talagaaaaaa???? Hhhmm hinde yata ako yon..."

"Nyee...sino yon?"
"Baka ate niya..." sabi ko.

Yayks!!! Yon ang nasabi ko, hahahaha! tangina! Ate?! Super call??? Di siguro!

Hinde ko namalayan na sumasakay na pala ako ng shuttle, nakaupo na at nakikipagkiskisan ng malagkit na siko sa katabi ko. Pero deadma lang! Parang nage-echo saken yung mga kinuwento ng friend ko. Hinde ako yon tumawag na yon. IBA YON...IBA NA YON.

Mahaba pa ang naging usapan namen, sabi ng friend ko aalamin pa daw niya ang ibang details kase mukhang palagi silang nagkikita-kita lately...makikisagap daw siya ng juicy chika. Sabi ko lang, cg, salamat.

Before the call ended, she told me, "O, BAKA MAGPAKAMATAY KA NA NAMAN SA NALAMAN MO HA."
Sabi ko, "Sus! Hinde noh!"

Pagkababa...para na nga akong zombie, walang naririnig, walang nararamdaman kahit na sobrang inet sa shuttle, wala akong ibang naiisip, kundi...

ITO ANG KINATATAKUTAN KONG MALAMAN, MAY GF NA BA SIA? GANON KABILIS?

Hinde ko alam mararamdaman ko, para akong natataeng hinde ko maintindihan, lalong nanakit ang likod ko, bumigat ang ulo ko.
Ang dibdib ko parang gustong sumabog...ang mga mata ko...ang hapdi! Hirap na hirap pigilan ang luha! Shet! Not again!!!

Haayyy...ang haba na nitong sinusulat ko...isa lang naman ang patutunguhan, isa lang naman ang gustong tumbukin e.

AFFECTED AKO. OO! AT NAKAKAINIS DAHIL NAIIYAK PA RIN AKO!

I hate putting myself in this misery again, pagod na'ko dito e, sobra. Pero baket ganon? Para akong di makabitaw, yong totoong toong bitaw! Ewan ko ba...sabi ng isang friend, deadma lang! Sana nga ganon lang kadaling deadmahin. Sana nga pwedeng magtanggal ng memories sa utak...kung pwede lang ganon, yong memories kumbaket kami nasira ang una kong tatanggalin...kase habang andon ang memories na yon...lagi akong magtatanong, lagi akong masasaktan at lagi akong may regrets. Haayyy...sana pagtapos maghiwalay, hiwalay na talaga noh, wala ng saket...wala ng iyakan pa. Baket kase ako na nga ang hiniwalayan, ako pa rin yong nasasaktan. Ang unfair naman saken diba. Alam ko naman yon e pero baket pinipili ko pa ring maging ganon.

TANGA NGA KASE TALAGA AKO!

Haayyy...mabuti pang itulog na lang 'to!

Wala din naman mangyayari. Wala din naman maibabalik. Isa lang naman ang hinde mababago...ang pagiging tanga ko. :(