Liwanag sa dilim

Whooooooohhhh...

Taking a deep breath really helps a lot.

I've been working freelance for the past 2 months. And so far, I'm not having any calls for a new regular job yet maybe becaaauuuuuuse I'm not even applying...

or certainly becaaaauuuuse I'm not yet loving the idea of being employed anytime soon. :)

Oh yes, as if I don't have any bills to pay for. Have no stuffs I'm dying to shop for. No night-outs to splurge at. And nooooooo credit card debts to settle. Oh meeyyynnn!!!

Hahahahaha...yup! I'm really in need of money, don't you think????

But how come I can still say to myself..."ayoko na maging empleyado!"

Actually hinde ko din alam kumbaket ang tapang ng apog ko sabihin 'yan.

I don't even know how to face all the predicaments of being unemployed.

As if I don't even care if I lost my monthly comfort zone.

Parang wala yata akong planong ibalik 'yon. At parang wala akong pakealam sa mga tumatawag sa akin araw-araw na credit card call center agents at naniningil ng aking "minimum balance due". Which is an understatement, because the amount is already blowing up!

I had this little book with words of faith and wisdom, having the proverb saying,

"Look at the birds and frail flowers, for they neither sow nor reap, but your heavenly Father feeds them." (Matt. 6:26)

For me, it's true. And these has guided me all this time.

I always thought, I couldn't live and satisfy myself if I would lose my job and not have my monthly income. Sabi ko no'n..."HINDE PWEDEEEEE!!! Hinde ako mabubuhay! Paano na ang mga cards ko, ang mga pang-shopping ko, ang mga bills, ang sustento ng nanay ko, paano na'ko kung wala akong trabaho???"

At this point in my life, I'm still working hard, but minus the cubicles, officemates, bosses, outings and payslips. I'm still working hard to earn every little centavo needed to suffice my daily needs, short-term and long-term. Same thing, but in a different way.

I'm now working independently. I might not be looking for clients as hard as I should be, but apparently, they come to me as if they can hear me calling their names. And I'm thankful God never cease from providing.

I realized now, if I haven't lost my job and monthly finances, I wouldn't know how to work harder, to save more, and to value the talent He has given me. I wouldn't know how valuable I am.

And I wouldn't see myself thanking God all the time.

Eventhough I'm facing a crisis of being unemployed...I have no worries as big as the sky...because I know, every problem, huge or small, has it's own way out of my life. God is bigger than my troubles so why should I be afraid??

And after every storm, is the sun still shining, bringing hope to a new day.

So smile...and be contented.

But remember, life doesn't work on miracles alone. :)

Work + God = Contentment

"Liwanag"

Oh my gawwd!---tweet

Hahaha..owkei, I'm slightly sick, I'm home, I'm facebooking...and I'm bored.

So what's new? I'm tweeting!

Yup, finally I'm on twitter. Late-bloomer huh! But I think it's cool! Hahahaha!

I'm like following people and searching for more people to stalk.

Ang kulet, kase parang people now has no more privacy at all. They can tell anyone, everyone, what they're doing, thinking and talking about. Parang social networking is not anymore just a tool for communication, it's a new way to expose yourself to the whole world.

Like the hell I care if Mariel Rodriguez' tooth is aching! But damn, she's so kulet!

And as if I care if Claudine is with friends, drinking wine but she passed! Hahaha, kill joy! I wanna tweet her why she transferred to GMA-7, malalaos siya do'n for sure! :))

And I love Angelica Panganiban when she tweets, she's so jologs and bakla! Hahahaha :)

Huweeellll...ano pa bang mangyayari sa isang araw na napaka-idle...

e di tumuklas ng mga bagong pagkakaabalahan...

and yessss...Twitter just saves the day. :)

Sipag at tiyaga...at sakit...at piyesta

Haayy, hellooooo blog!

It's been a while noh...I missed abusing my brain thinking of non-sense stuffs and writing them down. Hehehe, parang sabi ng utak ko, "Ayan ka na naman, papagurin mo na naman ako sa mga walang kuwenta mong blog, e ang hirap hirap mag-isip ng WALA. :) "

Enweis...actually hinde lang blog ang na-neglect ko this past few days, pati ang aking facebook. Buti na lang sawa na ako sa mga games ko don, kundi sirang-sira na siguro lahat ng pananim at mga pagkain kong niluluto.

One thing na nangyari sa akin this week e heto't, nagkasakit lang naman ako.

Dahil sa kakalagare ko para kumita ng pera...pangshopping, ooops joke! :)

I have a project in Makati. I have to work with them para gawin ang project. After my office hours, pupunta naman ako sa aking maliit na tindahan para mag-serve at mag-cashier naman sa gabi. Inaabot kami ng 3am sa tindahan namen dahil piyesta ngayon sa lugar namen do'n, kaya maraming tao.

Andyan ang mga taong nakiki-usyoso sa mga kumakanta at sumasayaw sa stage pag may contest na...

mga kabataang nakiki-inom lang ng tubig pagkatapos sumayaw sa stage (Jusko! hinde man lang naka-isip magdala ng jumbo Coleman! Mineral kaya ang tubig namen anooo!)...

mga bading na naghahanap ng binatang puwede nilang i-take home after ng contest (karamihan naman sa mga binatang sumasali don, mga madudungis! mukhang mababaho! haayyy!)...

mga babaeng hanggang singet na ang shorts, well sabagay, I think that's really the purpose di'ba, maraming lalake, maikli ang shorts...

mga na-stuck sa traffic, kaya nag-park lang muna kung saan-saang tabi at nanood ng contest, tapos bibili sa amin at tatambay...

at syempre hinde mawawala ang mga mandurukot, walang absent d'yan!

Ayoonn lang naman ang pinagkakaabalahan ko sa buong araw, trabaho sa umaga, trabaho sa gabi. Pagkauwi ng umaga, gigising ng 7am, papasok ulet sa opisinang napakalamig! Kaya hinde nakaya ng katawan ko, bumigay at dumaing na ng tuluyan. Pero keri pa naman. Hinde pa naman ka-ospi-ospital. :) Sabi nga ng mga friends sa facebook,

"Pahinga lang yan chai!"

Oo nga tama sila. Mahirap din pala ng ganon, kala mo kaya ng katawan mo lahat ng pagod at puyat. Hinde din pala puro sipag at tiyaga may nilaga, may kasama din 'yong sakit, pagod, puyat at hirap in between.

Pero ayos lang! Kakayanin naman ang lahat ng 'yan!

Tulad nga sa isang commercial, kakayanin ang anumang sakit, pero ang sakit ng pagiging broken hearted, mahirap kayanin 'yon! Hahahaha...buti na lang hinde na 'yon ang sakit ko.

Good night! :)

A conversation

I had a conversation with someone last week, just as soon as the year changed. It was very intimate, quiet and sincere.

Hmmm, so here it goes...

"Hi...", my voice was cold.

"I know it's been a while. Ang tagal kitang hinde nakausap. Ang tagal kitang hinde pinansin...halos nakalimutan na nga kita e."

"'Di ko namalayan ang panahon, natapos na pala ang 2009, ganito pa rin ako. Demanding pero cold pa rin. Ilang beses din kitang iniwan sa ere last year hah!"

"Pag napasaya mo na ako, ok na!!! Salamat, salamat, salamat. 'Yon lang ang kaya kong isukli sa nagawa mo para sa'ken. Tapos deadma ka na ulet sa'ken!"

"Pero namaaaan! Pag inabot na'ko ng kasumpungan at nadepress na ako ng todo-todo at feeling ko pinagsalpakan na'ko ng langit at lupa sa mga problemang nangyayari sa'ken...ayan ulet ako, syempre ikaw ang grief-absorber ko, kaya ikaw lagi ang nilalapitan ko."

"Siguro KSP ka lang talaga. Gusto mo pansinin kita dahil nakalimutan na naman kita. Ngayon siguro masayang masaya ka kase lumapit na naman ako sa'yo."

Pause.

"Pero alam mo, tama ka eh, unfair ako. Selfish ako. Sarili ko lang iniisip ko. Kung anong gusto ko, anong makakapagpasaya sa'ken, kung anong kelangan ko. Hinde ko naisip ang gusto mo...hinde ko naalala ang kelangan mo sa'ken. Puro ang kelangan ko lang sa'yo...tsk..."

"Pasensiya ka na."

"Tapos hinde pa'ko marunong tumupad ng promise. Lagi na lang napapako. Lagi na lang kitang pinapaasa..."

"Haayy, sorry talaga."

"Ilang beses akong umiyak nitong nakaraang taon, ilang beses kaming nagbreak ng ex ko hanggang sa tuluyang maghiwalay. Ilang beses din sinubok ang pagkatao ko nitong 2009, ilang beses akong nawalan ng work. Ilang beses akong nadapa, ilang beses akong nabigo. Sobrang nagtampo na nga ako sa'yo e, kase akala ko pinabayaan mo na'ko!"

"Ang kapal ng mukha kong magtampo noh..."

"...pero super sorry talaga ha."

"Andami ko rin ginawang priorities, pero ni hinde ata kita naisama sa top 5! Parang lagi ka atang last. Grabe, sobrang sama ko talaga sa'yo!"

"Sobrang sorring-sorry talaga."

"Wala na 'kong mukhang maiharap sa'yo e."

"Sobrang nahihiya ako."

"Hanggang ngayon, ito pa rin ang masasabi ko sa'yo...SORRY."

"Ilang taon na 'kong pagani-ganito sa'yo. Sorry ng sorry, tapos pag nakuha ang gusto, deadma na ulet. Pag nasaktan, saka lang babalik ta's sorry na naman ang masasabi ko."

"Buti hinde ka nagsasawa 'no? Kahit paulit-ulit at ilang milyong sorrys na ang nasabi ko sa'yo. Wala sigurong tao ang kayang maging katulad mo, ang iba d'yan ilang taon lang, hinde na kayang tumanggap ng sorry, pero ikaw, forever. Isa ka sigurong martyr. Ang pagmamahal mo saken, LOVE WITH COMPASSION, walang katulad."

"Sorry talaga sa kung baket ako ganito."

"Sorry dahil sa dami ng kasalanan ko sa'yo hinde ka nagsawang mahalin ako."

"Andyan ka pa rin, hinde mo'ko iniwan, hinde mo'ko binitawan."

"Hinde ka sumuko. Hinde ka lumayo."

"Kahit anong iwas, layo at limot man ang ginawa ko sa'yo, hinde ka umalis. Naghintay ka."

"You promised you'll never leave me, and you really did."

"Even in the dark, you didn't abandon me. Even when I already refused to know you, you still remembered me."

"I am really, really sorry...Lord."

"Ganon pa man, salamat dahil andito pa rin ako, nabubuhay at binigyan mo ulet ng isa pang taon para maging pasaway. Salamat sa pagmamahal na hinde nagdedemand ng kapalit. Isang bagong taon para matuto."

"Thank you so much."

"Amen."


Pagkatapos no'n, pinahid ko lang ang luha sa mga mata ko, at huminga ako ng malalim.

Isang conversation na matagal ko ng iniwasan at nakalimutan.

Isang conversation na, hinde ko alam, kailangang-kailangan ko pala.

Isang conversation na sana makapagpabago ng bagong taon ko.

:)

New Year...year of the ano daw? Tiger!

Medyo late na 'tong blog na 'to para pag-usapan ang bagong taon...tingen mo?

Pero January pa rin naman, first month ng taon, so may spirit pa rin ng New Year.

Year of the Tiger daw ngayon. Kaya pala meron nang Tiger Energy biscuits...nagkataon? O itinaon? Kaya pala ang niregalo kay PBB housemate Sam ng nanay niya nung Pasko nila sa PBB house eh jacket na may tiger print. Hmm ano pa ba? Wala na akong maisip na related sa tiger na nakita ko..uhmm siguro isama mo na rin 'yong pagkabuko kay Tiger Woods na may mistress, hehehe. :)

Well, ang Year of the Metal Tiger daw eh taon ng mga masisipag, matatapang at agresibong tao. People born under the Tiger sign are said to be intelligent, alert, and farsighted. They have their fingers on the pulse. Good strategists and tacticians, they often have a hidden agenda. Tigers are also incorrigibly competitive. Tigers always land on their feet, ready for their next act in life, pursuing it with unyielding energy and hunting it infallibly.

Does anyone born under this sign or any other signs, really feels like THIS IS MY YEAR...? Or do you live like a Tiger or a horse or a rat or a rooster for 12 months? Or does your life remarkably change? Or do you get really lucky because dammit, it's your year!

What's with the signs any way??? How does it affect you?

Uhhmmm...puwede namang bagong taon lang, baket may nalalaman pang mga taon ng mga kung anu-anong hayop?? May nababago ba kung ang nakaraang taon eh year of the Ox at ngayon eh Tiger? Meaning, kung last year mabagal ang kilos ng mga tao, ngayon magiging parang tigre sila sa bilis kumilos at dumiskarte!?

Baket walang year of the fruits like, year of the Mangoes, or Pineapple or Grapes or Fruitcocktail??? Tapos may description din, "Pag ikaw ay pinanganak sa year of the Apple, malutong ka, juicy, makinis ang balat at magiging in-demand ka sa mga okasyong malapit sa Pasko at bagong taon."

O kaya naman mga year of the colors like, year of the Red, or Blue, or White or rainbow?! "Kung ikaw ay pinanganak sa taon ng Brown, ikaw ay mahilig sa lupa, o kaya sa agrikultura o kaya ikaw ay isang environmentalist. Ang taong pinanganak sa taon ng Brown ay mapagkumbaba at may simpleng pananaw sa buhay, na parang magsasaka. Malamang malapit ka sa mga kalabaw."

Haayy..daming ganito ganyan...year of the chuva, year of the chuchu. Eeee pare-pareho lang naman, tumatakbo ang oras, ang araw, ang taon, ang panahon. Kahit anong year of the kulugo pa 'yan, hinde nababase ang buhay sa mga hayop. O sa mga katangian ng mga hayop na 'to na ni-research ng mga kuning-kuning na Chinese. Wala namang masamang maniwala sa mga ito at i-pattern ang buhay ayon sa Chinese Calendar, "Oi, this is my year, susuwertehin na'ko!". Pero hinde nakasalalay kay Roger Rabbit, Snoopy, Splinter, Islaw Kalabaw or Mighty Tiger ang kahihinatnan ng ating buhay.

Ang bawat taon ay Year of Life.

Bagong taon, bagong buhay. Bagong pagkakataon, bagong pangarap.

Siguro isama na rin naten, bagong taon, bagong sisirain.

Ganon lang 'yon, hinde porket ang taon na ito ay taon mo, suwerte ang hatid sa'yo. Hinde ka dadapuan ng sakit, hinde ka matatanggal sa trabaho, hinde kayo maghihiwalay ng karelasyon mo o hinde ka makakatikim ng hirap...hinde ka exempted, kahit taon mo 'to, tsong! Hinde din laging positive ang horoscope mo noh! :)

Ang mahalaga, may 365 days ka ulet na haharapin at pagsisikapang mailampas ulet para sa isa na namang 365 days. Panibagong 12 months para huminga, kumain, matulog, magtrabaho, magsumikap, magtiyaga...mabuhay.

Year ito ng bagong buhay. Year mo, year ko, year nateng lahat.

Happy New Year! Happy New life! :)